υποκουλτούρα

η, Ν

(κοινων.)

1. τα ιδιαίτερα πολιτιστικά χαρακτηριστικά μιας κατηγορίας πληθυσμού ή ενός κοινωνικού συνόλου («η υποκουλτούρα τών νέων»)

2. (με αρνητική σημ.) πολιτισμός χαμηλής ποιότητας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο)-* + κουλτούρα].